Het gebied van __het emotionele leven van dieren, dat slechts een gebied is in het bredere wetenschappelijke kader van de discipline, cognitieve ethologie, de studie van dierlijk bewustzijn, is de afgelopen 30 jaar veel veranderd. Toen ik voor het eerst met mijn werk begon, waren de meeste schrijvers van die tijd meestal sceptisch, die mijn eigen vraag stelden of iets een hond, kat, chimpansee of ander dier is? Omdat het gevoel verboden is om onder de microscoop te beschouwen, heeft deze wetenschapper niet bestaan __niet gevonden.
- Ik zeg graag: wat ben ik blij dat ik die honden niet ben! Eerlijk gezegd worden er tegenwoordig steeds minder sceptici, en terwijl het debat over de vraag of "er" emoties bij dieren zijn" nog steeds opkomt, is er een belangrijker vraag: waarom zijn emoties bij dieren precies geevolueerd? van bewijs valt vaker op degenen die hebben aangedrongen op het volume, welke dieren emoties ervaren. Voor mij en mijn collega's is het opnieuw geen account om zorgvuldige citaten te geven die het concept "verdrietig" of "gelukkig" illustreren wanneer we praten over het gevoelsleven van dieren. Als een Fido-hond van je je slecht of bang lijkt, kunnen we dit met dezelfde zekerheid zeggen als we de emoties van mensen bespraken. Wetenschappelijke journalisten en de gewone pers publiceren regelmatig verhalen en rapporten over hoe gelukkig de ratten en trieste olifanten zijn, daar verbaast niemand zich over. De slechteriken zijn biologen, waar dingen vechten tegen emoties bij dieren.
Wetenschappelijk onderzoek in evolutionaire biologie, cognitieve ethologie en sociale neurologie ondersteunt het standpunt, wat de talloze en verschillende dieren leven in een rijk en emotioneel leven. In verschillende soorten emoties zijn geevolueerd hoe zich aan te passen aan omgevingscondities en zijn eigen soort sociale lijm te dienen door dieren te helpen een relatie met elkaar op te bouwen met een vriend. Emoties katalyseren en beheersen ook enorme hoeveelheden sociale interactie tussen vrienden, geliefden en rivalen, waardoor dieren zichzelf adaptief kunnen verdedigen en vrijelijk verschillende gedragsmodellen kunnen gebruiken onder verschillende omstandigheden.
Charles Darwins algemeen aanvaarde ideeen over evolutionaire continuiteit, wat inhoudt dat de verschillen tussen soorten alleen verschillen in karaktergraden zijn, en niet in kwaliteiten, - benadrukken nadrukkelijk de aanwezigheid bij dieren van emotie, empathie (het vermogen tot empathie. - red. ) En moreel gedrag. In de praktijk "verbindt" deze continuiteit verschillende evolutionaire punten" tussen de verschillende soorten, waardoor tekenachtige overeenkomsten worden onthuld, inclusief persoonlijke ervaringen en gevoelens. Wat we hebben geleerd over dierlijk leven en de manifestatie van empathie, past goed bij wat we weten over het beeld van het leven van verschillende soorten - over de complexiteit van sociale netwerken en hun sociale interacties Emoties, empathie, begrip van wat goed en slecht is, zijn de belangrijkste voorwaarden om te overleven, zonder welke dieren - zowel menselijke als niet-menselijke - zouden gewoon vergaan, daarom hebben ze zo'n betekenis.
Maar het leven geeft ons altijd verrassingen. Als we denken dat we alles weten, zijn er nieuwe wetenschappelijke gegevens en gevallen die ons doen heroverwegen wat we al weten en onze stereotypen heroverwegen.