About the Book
"Onoga jutra kad je sve pocelo bila je magla. Povijala se oko mene dok sam brzim koracima grabio pokraj autoputa, vrebajuci priliku da ga pretrcim. Iz magle su izranjali osobni automobili onih koji pocinju raditi u sedam, kamioni u tranzitu, kombiji sto razvoze robu po trgovinama, a ja sam zastajkivao, zadihan, usplahiren, udisuci opori miris vlage, i osvrtao se lijevo i desno, ne usudjujuci se prijeci. Osjecao sam kako mi se zeludac steze, jer od nervoze nisam uspio ni doruckovati, i stalno sam pipkao po dzepovima i zavirivao u torbu, provjeravajuci jesam li sve ponio. Dobro se sjecam svakoga trenutka toga jutra, i sjecam se da sam cak bio osobito razocaran time sto je magla, jer sam dan koji je upravo zapocinjao, mastajuci o njemu dugo unaprijed, zamisljao sasvim drugacije. U posebnome raspolozenju u kakvom sam bio, gotovo da sam tu maglu protumacio kao predznak, kao nesto simbolicno u vrlo losem smislu te rijeci. Jer, tek sam se dva dana prije toga bio ponovo doselio u Zagreb; osim toga, nalazio sam se u predjelu kroz koji sam kao student cesto prolazio iduci na Filozofski fakultet; napokon, bio mi je to prvi dan na novome radnom mjestu: upravo sam se zurio u skolu, na nulti sat. Tako mi se ucinilo da su mi se proslost, sadasnjost i buducnost nasle u znaku te magle kroz koju jedva da se sto naziralo. Zato sam i ono sto me je docekalo u skoli - naravno, s nepravom - shvatio kao ispunjenje te zle slutnje, a to je onda u velikoj mjeri odredilo i moje drzanje u cijelome nizu dogadjaja koji su uslijedili..."
About the Author: Pavao Pavlicic, hrvatski knjizevnik, profesor i akademik, prevodilac i scenarista, rodjen je 16. avgusta 1946. godine u Vukovaru, gde je zavrsio osnovnu skolu i gimnaziju. Na Filozofskom fakultetu u Zagrebu diplomirao je komparativnu knjizevnost i italijanski jezik, a doktorirao je 1974. tezom iz podrucja metrike ("Sesta rima u hrvatskoj knjizevnosti"). Do odlaska u penziju bio je zaposlen na Filozofskom fakultetu u Zagrebu kao redovan profesor na Odseku za komparativnu knjizevnost. Redovni je clan Hrvatske akademije znanosti i umetnosti od 1997. godine. Knjizevnu karijeru zapoceo je kao novelist i izdao je knjige pripovedaka: "Ladja od vode," "Vilinski vatrogasci," "Dobri duh Zagreba," "Radovi na krovu," "Skandal na simpoziju," "Kako prezivjeti mladost," "Tko je to ucinio: sabrane kriminalisticke price"; romane za odrasle: "Plava ruza," "Stroj za maglu," "Umjetni orao," "Vecernji akt," "Slobodni pad," "Eter," "Kraj mandata," "Celicni mjesec," "Trg slobode," "Krasopis," "Rakova djeca," "Sretan kraj," "Koraljna vrata," "Rupa na nebu," "Nevidljivo pismo," "Skola pisanja," "Diksilend," "Zaborav," "Numerus clausus," "Pokora," "Nepovrat," "Pasijans," "Pjesma za rastanak," "Otrovni papir," "Tuzni bogatas," "Kronika provincijskog kazalista," "Melem," "Mrtva voda," "Odbor za srecu," "Krvnik u kuci," "Zmijska serenada," "Devet spomenika," "Cvijece na vjetru," "Literarna sekcija," "Trajanovo pravilo," "Zive igracke," "Stara ljubav," "Brda se micu," "Muzej revolucije," "Narodno veselje," "Krvna veza," "Crveno pile," "Glasnik, vlasnik, hodocasnik," "Tri petka u travnju," "Tajno ime" i "Hladna fronta"; te romane za decu: "Trojica u Trnju," "Zeleni tigar," "Petlja," "Lopovska uspavanka," "Mjesto u srcu" i "San koji se ponavlja." Pavao Pavlicic pise i lirsko-memoarske knjige, i to najvise o svom rodnom gradu Vukovaru: "Dunav," "Sapudl," "Kruh i mast," "Vodic po Vukovaru," "Vesele zgode djeda i bake," "Vukovarski spomenar," "Bilo pa proslo," "Narodno veselje," i dr.; feljtone: "Zagrebacki odrezak," "Inventura," "Prolazna soba," "Leksikon uzaludnih znanja," "Skrivena teorija" i dr., te eseje i knjizevne kritike: "Sve sto znam o krimicu," "Svoj svome," "Rukoljub: pisma slavnim zenama," "Ulica me odgojila," "Epika granice," "Knjiski moljac: 99 uputa sto sve treba znati o knjigama," "Ljetno kino," "More i voda," i dr. Pavlicic je dobitnik brojnih nagrada. Zivi u Zagrebu.
